Feminist Festival

(ingezonden bericht. Uiteraard doen ook verschillende schrijfsters mee)

FEMINIST FESTIVAL
8 MAART, INTERNATIONALE VROUWENDAG IN GRONINGEN
“If I can't dance, I don't want to be part of your revolution” (Emma Goldman)

In 2019 viert Nederland 100 jaar vrouwenkiesrecht. Groningen pakt daarom 8 maart (Internationale Vrouwendag) groots uit met een programma vol activisme en activiteiten. 
Waar moet onze stem de komende honderd jaar nog luid worden gehoord? Aan welk onderwerp moeten we hoognodig onze stem geven? But: If I can't dance, I don't want to be part of your revolution. Geïnspireerd door anarchistisch feministe Emma Goldman luiden we de volgende honderd jaar in met het revolutionaire dansfestijn van deze tijd: een rave om 7 uur 's ochtends!

Wat is er in Groningen te doen?

7.00-9.00 uur Morning rave
Theater: De Machinefabriek (Bloemstraat 38)
Dj Syl draait plaatjes waar iedere generatie heerlijk op kan swingen. Tot 10 uur serveren Marije en Anuschka van Kookpit koffie, sap, lekkere thee en een heerlijk biologisch ontbijt.
Entree Morning rave: pay what you want (opbrengst 100% voor Mama Cash)
Ontbijt: € 7,-. Reserveren verplicht via info@mamacashnoord.nl graag aangeven of je zoet of hartig wilt ontbijten.

10.00 uur Vrouwengalerij
Op de UB wordt de Groninger Vrouwengalerij geopend.

11.00-15.00 uur Lezingen, muziek, talkshow, paneldiscussie, spoken word en workshops
RUG Harmoniegebouw (Oude Kijk in Het Jatstraat 26)
Doorlopend Nederlands en Engelstalig programma waar je ieder half uur in en uit kunt lopen met o.a. voormalig stadsdichter Lilian Zielstra, avonturier Hinke van der Werf over haar reis te paard door Mongolië, Hoogleraar Moderne Geschiedenis Mineke Bosch over de kiesrechtverenigingen in de dorpen, performer en activist Chihiro Geuzenbroek met een confronterende vertelling over inheemse, vrouwelijke milieuactivisten, schrijfster Martine van Rooijen volgde het spoor van haar moeder in het Vrouwenhuis, woordkunstenaar Tammy Blue over women of color in Nederland, columniste Nazmiye Oral en zangeres en performer Quing Milly.
Presentatie: RTV Noord journalist Jetta Post.

Godert Walter doet boekverkoop.
Timetable klik hier.
Entree gratis, reserveren niet nodig.





13.00 en 15.00 uur Stadswandeling Vrouwen op de kaart
Tijdens deze wandeling vertelt Paulien Ex over de vrouwen die door de eeuwen heen mede de Groningse geschiedenis hebben gemaakt. Verzetsstrijdster Siet Tammens, kunstenares Alida Pot, eerste vrouw in de tweede kamer Betsy Bakker Noort en eerste vrouwelijke hoogleraar Jantine Tammes komen o.a. aan bod.
Start stadswandeling: Grote Markt
Duur:  1,5 á 2 uur, Afstand:  3 á 4 km.
Speciale prijs: € 10,- Reserveren (telefonisch of What’s app): 06 – 40468768

16.00 uur De Noorderlingen speelt For what it’s worth
UB (Broerstraat 4), in de vrouwengalerij
Actrice Teuntje Post schept via de verhalen van zes verschillende vrouwen een beeld van onze steeds veranderende wereld en hoe je je daar als vrouw toe verhoudt. Een hilarische en tegelijkertijd ontroerende voorstelling over geschiedenis en collectief geheugen, balancerend op de grens tussen feit en fictie.
Entree gratis, wel reserveer via info@mamacashnoord.nl ivm beperkte capaciteit.

Feminist Festival is een Samenwerking van Mama Cash Noord Nederland, Women’s March, Gronings Feministisch netwerk, Het Kopland en Marketing Groningen. 



Dit was Club Proza

Gisteravond vond in de Kroeg van Klaas in Groningen de laatste aflevering van Club Proza plaats. De deelnemers zitten weliswaar barstensvol nieuwe plannen en daar gaan we zeker meer over horen, maar gister was er even plek voor terugkijken en weemoed.

Bill Mensema sloot Club Proza af met onderstaande tekst:



Club Proza

Aan alles komt een einde. Ook aan Club Proza, donderdagavond 21 februari 2019 voor de allerlaatste keer in de Kroeg Van Klaas.

Zo’n zes jaar geleden bedachten uitgever Anton Scheepstra & journalist/columnist Herman Sandman de Prozaclub in mijn auto, op een donkere zondagavond in de polder, nadat we samen met Meindert Talma in een Utrechts café zeer succesvol hadden voorgedragen in het kader van de Culturele Week.

In het Groninger café Marleen werd het plan nog eens doorgenomen met Marleen Vermooten, die de Songclub & de Dichtclub al maandelijks op haar agenda had staan. De Prozaclub zou bestaan uit de vier vaste leden Meindert Talma, Herman Sandman, journaliste/columniste Rosa Timmer & ikzelf. Dat wij vieren de beste voordragers in de stad waren was wel duidelijk. In ieder geval voor onszelf. Waarom zouden we anderen op ons podium toelaten? Nee, daar zou het bij blijven.

Met enige media-aandacht ging de Prozaclub voortvarend van start, maar er waren ook snel discussies. Wat te doen als iemand verhinderd was? De journalisten onder ons hadden steeds vaker de pieper op zak. Ook werden we het niet eens over de lengte van een voordracht & de vraag of het niet beter was om toch ook anderen toe te laten. 

Ondertussen bouwde Marleen een katheder voor ons. Ik was er zeer blij mee, want ik hou er niet van om voor te dragen met papieren in de hand, plus dat ik dan minder makkelijk mijn buik kan verdoezelen. Het bouwwerk van Marleen hield stand & we gebruiken het nog steeds.

De eerste van ons die het niet langer kon bolwerken naast haar dagelijkse werkzaamheden was Rosa. Vanaf toen werkten we met gasten, zoals schrijver Ronald Ohlsen die ook een begenadigd spreker is, & ene Tjitske Zuiderbaan. Ik had geen idee wie zij was, maar ze verscheen die eerste avond in het café met maar liefst veertig vrienden & vriendinnen, die ze daarvoor nog gefêteerd had op een maaltijd bij haar thuis. 

Qua schrijven zat ik op dat moment vast. Het was nog voordat ik aan mijn magnum opus ‘Boem!’ zou beginnen. In die dagen probeerde ik diverse dingetjes uit, waaronder een ludiek verhaal over seks onder een wel erg rumoerige ventilator die vlak voor het hoogtepunt kapot gaat. Maar in plaats van de gebruikelijke tien bezoekers werd ik die avond geconfronteerd met een volle zaal vrienden & vriendinnen van Tjitske. Ik had niets anders bij me, dus ik was de sigaar, ik moest nu juist dat seksverhaal voordragen, waarbij de mensen in het publiek mij met grote ogen aanstaarden, aangezien ik natuurlijk alles ben behalve een bonafide seksgod.

Achteraf zat ik met schrijver Hubert Klaver mijn ellende weg te drinken op het buitenplaatsje achter het café, toen ik weer naar binnen werd geroepen. Meindert & Herman stelden voor om Tjitske vast lid te maken van de Prozaclub, waar immers nog niet eerder zoveel bezoekers waren geweest.

Begin 2015 stierf Jan Strikwerda, de partner van Marleen. Het was een treurige gebeurtenis die we al een tijd zagen aankomen. Dat luidde ook het einde in van café Marleen, maar niet nadat Marleen al haar evenementen in de Kroeg Van Klaas had ondergebracht, waar ze zelf ook weer achter de bar zou gaan staan. 

Herman deed nog even mee op de nieuwe locatie, maar moest uiteindelijk wegens tijdgebrek opzeggen. Waarop ik José Cutileiro, die al een paar maal bij ons te gast was geweest, naar binnen loodste. 

José & ik kennen elkaar al een eeuwigheid van gezicht, we bezochten vroeger dezelfde concerten & we zaten allebei in rock bands, maar we begonnen pas echt met elkaar te praten op een zondagmiddag in het Noorderplantsoen toen hij me vertelde mijn tweede boek ‘Fietsen Met Bob Dylan’ te hebben gelezen. Voorzichtig hengelde ik naar zijn mening erover. Dat viel alleszins mee & uiteindelijk hadden we natuurlijk erg veel gemeen. 

Nadat ook Meindert ermee stopte om verder te gaan met zijn eigen show in de Kroeg Van Klaas, ging de boel op de schop. José kwam met het idee om elke avond met een etymologische rubriek te starten. Ook werden José & ik de wisselende presentators van de Prozaclub. Daarvoor was er nooit een presentator geweest om alles aan elkaar te praten.

Soms leek het een zootje, soms wilden we er allemaal wel de brui aan geven, maar dan werd het weer zo’n glorieuze avond, met goede verhalen & veel drank & nog meer gezelligheid, waardoor de Prozaclub het wel weer een tijdje kon volhouden. 

Op den duur werden we aangevuld door Lieke Hofman & Leonieke Toering, waardoor we toch weer een vaste kern hadden om mee te opereren. 

Ook werd de naam gewijzigd in Club Proza, probeerden we iets met een e-magazine & schreven we om de beurt een maandelijkse aflevering voor een thriller die we Cliffhanger noemden, waarbij we het de volgende schrijver steeds weer zo lastig mogelijk probeerden te maken.

In Club Proza zitten niet zomaar wat mensen. Dat was vroeger niet zo, dat is nog steeds niet zo. Het zijn allemaal schrijvers die echt wel wat kunnen. Soms willen ze dat niet weten, beschouwen ze zichzelf als goedwillende amateurs, maar ik weet dondersgoed dat het echte schrijvers zijn. 

Ik heb het geluk gehad om op Club Proza dingen te mogen horen die me diep geraakt hebben. Zoals het Captain Beefheart verhaal van José, over een concert in 1980 in een zaal in Roden van de legendarische muzikant waar ik ook bij was & waar ik Rob – de Han uit mijn boeken – voor het eerst tegenkwam. Het was ook de avond dat net bekend was geworden dat Ronald Reagan de Amerikaanse presidentsverkiezingen had gewonnen. Wij waren daar allemaal nog in shock over, maar Captain Beefheart wist het gemeenschappelijke ongeloof meesterlijk te verwoorden die avond, net zoals José dat moment perfect naar boven wist te halen in zijn verhaal & vooral in zijn voordracht. 

Lieke is de miniaturist van ons, bij haar doet elk woord ertoe, ze is daar erg precies in. Wat leidt tot prachtige composities, die vaak op één bladzijde geschreven zijn. Eens ging zij verder, werkte ze door totdat ze drie bladzijden had. Het was een somber verhaal over populisme in de toekomst, met executies op de Grote Markt. Ik ben optimistischer dan Lieke, maar ik kon haar goed volgen & was al snel binnen in het verhaal, waar de finale me bij de keel greep.

Leonieke was nog maar net lid van Club Proza, of ze was zwanger. Vanzelfsprekend zouden een paar bijdragen daarover gaan. Zo was er eentje over wat aanstaande ouders zoal moeten doen qua voorbereiding & training voor het moment van bevallen. We zaten allemaal op het puntje van onze stoel. Want Leonieke begon al schrijvende te zien waar het allemaal echt om draaide & wat zij werkelijk van haar partner Eric verwachtte. Zo nu & dan maakt je het mee: een verhaal waarin de schrijver al doende een kern van het bestaan weet op te graven. 

In het laatste jaar kwam Jirke Poetijn de gelederen versterken. Al snel & terecht werd zij een publieksfavoriet. Een vloeiende pen & een geëngageerde voordracht werken natuurlijk altijd goed, maar wat ikzelf het leukste vind is dat Jirke durft te experimenteren. Je weet nooit wat ze nu weer gaat doen & dat is mooi.

& dan was er natuurlijk altijd weer onze Tjitske. Er kwamen steeds minder vrienden & vriendinnen mee, maar zelf ging zij dieper & dieper, legde ze stukken van zichzelf bloot die de meeste mensen angstvallig verborgen zouden houden. Soms was het zo heftig dat je er tranen van in de ogen kreeg, dat je niets anders wou dan even je arm om haar schouders leggen, soms bleef het daarna even stil.     

Nu blijft het voor altijd stil, want Club Proza is klaar. Het is over & uit. Ik ben dankbaar dat ik er deel van heb mogen zijn, ik heb hier geweldige schrijvers gehoord & mooie momenten beleefd. Dat we niet helemaal stoppen & dat het ook allemaal niet zo definitief is als ik nu doe voorkomen, geeft hoop & dat klopt ook wel. Toch is Club Proza zoals we het nu kennen voorbij. Dat is niet erg. Alles heeft nu eenmaal zijn tijd.

© Bill Mensema

Foto's wandeling Ulrum

Oktober vorig jaar verscheen de roman De Afscheiding van Marcel de Jong, een verrassend actuele weergave van de kerkstrijd in 1834, die resulteerde in de oprichting van de Gereformeerde Kerk door Hendrik de Cock en aanhangers. De woelige gebeurtenissen vonden vooral in het Noord-Groningse dorp Ulrum plaats..

Dit jaar gaat Marcel de Jong enkele malen (samen met de Stichting Oude Groningen Kerken en Uitgeverij Passage) een literaire wandeling in Ulrum organiseren. Afgelopen zaterdag was de eerste keer, de weersomstandigheden waren zeer geschikt, en de groep helemaal vol.

Startend bij de kerk van Ulrum vertelt Marcel de Jong uitgebreid over de achtergronden bij zijn roman. Verrassend veel is er in het dorp ook nog van te zien. In zijn roman kiest Marcel ervoor om de ontwikkelingen in die tijd met name vanuit sociologisch perspectief te vertellen: hij ziet deze kerkstrijd als een emancipatiestrijd van de arme bevolking.

De tocht voert langs en door de kerk waar Hendrik de Cock predikte, langs enkele opvallende panden in het dorp, langs de inmiddels afgebroken Asingaborg (daar is nu een park), langs de trekvaart (destijds de belangrijkste verbinding met de rest van de wereld) en langs de pastorie waar De Cock woonde (het witte huis).

De deelnemers prezen het verteltalent van Marcel de Jong en hebben zich bij de ruim twee uur durende wandeling geen minuut verveeld. Er waren ook, je ziet het op de foto's, persmensen bij. Binnenkort dus meer over dit evenement en de roman in Friesch Dagblad en Trouw.

De volgende wandelingen zijn op 16 maart, 20 april, 25 mei, 13 juli en 17 augustus. Alle informatie op de website van Marcel de Jong.
















Marcel de Jong: De Afscheiding - te koop in de boekhandel of via de website

Optredens Renée Luth

Een dikke week nu is Renée Luth stadsdichter van Groningen. Haar jongste bundel Preparaat ligt daaromu weer in een stapel bij de stadse boekhandels. Die valt wel op met onderstaand postertje erbij:


Sinds ze stadsdichter is, is Renée al talloze malen gevraagd voor een optreden. Dit is haar lijst tot nu toe: 
  • 27 febr: Kick off spoken word seizoen bij Urban House Groningen, locatie: Simplon
  • 3 maart : Interview met Martine van Rooijen over het boek over het Vrouwenhuis, meer info 
  • 6 maart : Workshop spoken word/poetry ,Urban house ( Simplon),
  • 21 maart : Opening taalhuis voor laaggeletterden bieb Leeuwenborg
  • 27 maart: Workshop spoken word, Urban House, ( Simplon),
  • Hele maand maart : poëzielessen voor het basisonderwijs schrijven over historie Hoogkerk, in samenwerking met historica Saskia van Lier / Elfduizend
  • Hele maand maart: workshops poëzie en poëtische stripverhalen maken, basisscholen Peize
  • 1 april ovb: Opening opvanghuis voor straatprostitués, meer info volgt
  • 6 april : De voorjaarseditie van het Slochter Vertelcafé in de Kandelaarkerk in Schildwolde
  • 14 april: “ ik kom van ver” poëzie en filosofie gericht op migranten in Scheepvaartmuseum.
  • 5 en 6 juli : Madnes festival op Ameland
  • 7 juli: Block Jam /Urban Arts van Urban House Groningen, Vismarkt Groningen
Momenteel geniet Renée Luth van een al lang geplande vakantie. Maar je kunt haar ook boeken, graag via de mail (reneeluth@gmail.com).De website reneeluth.nl zal binnenkort vernieuwd worden.

Preparaat is voor slechts 9,95 te koop bij de betere boekhandel en op onze website.



Presentatie boek Vrouwenhuis

Martine van Rooijen was 15 toen haar ouders scheidden en haar moeder Margot haar heil zocht in het net opgerichte Vrouwenhuis in Groningen. Het waren de jaren '70, belangwekkende jaren op het gebied van vrouwenemancipatie, maar Martine kon als puber maar niet wennen aan de nieuwe vriendinnen van haar moeder.

Veertig jaar later zocht ze die 'vreselijke vriendinnen' weer eens op en dat leidde tot het schrijven van een boek waarin ze op indrukwekkende wijze het verhaal van het Vrouwenhuis vertelt. In dat verhaal ontdekt de lezer hoe belangrijk de veranderingen in die jaren waren, hoe moeizaam vrouwen het toen  hadden en hoe het bestaan van lesbische vrouwen in die tijd nauwelijks herkend werd.

Dit boek, De vreselijke vriendinnen van mijn moeder, gaan we in Groningen presenteren op zondagmiddag 3 maart (lees onder de illustratie verder).




De vreselijke vriendinnen van mijn moeder van Martine van Rooijen wordt gepresenteerd op zondag 3 maart om 15.30 uur in Sociëteit De Harmonie, Kreupelstraat 10 in Groningen. Mineke Bosch, hoogleraar moderne geschiedenis aan de RuG, zal een inleiding verzorgen. Martine van Rooijen wordt geïnterviewd door Renée Luth over het boek.

Toegang is gratis en voor alle belangstellenden.

Dit boek is een uitgave van Uitgeverij Passage. Boekhandel Godert Walter verzorgt ter plekke de boekverkoop.

Wie er niet bij kan zijn: het boek is nu te bestellen, klik op De vreselijke vriendinnen van mijn moeder of op ISBN 9789054523703.

Renée Luth stadsdichter van Groningen

Een mooi poëzieavond beleefde Groningen gister in het Grand Theatre aan de Grote Markt. Eerst werd afscheid genomen van Lilian Zielstra als stadsdichter. Zij deed dat door een aantal van haar dichtfavorieten het podium te geven. Ook stond zij stil bij haar project en bloemlezing Dichten met oma. Drie van de deelnemers daaraan droegen hun gedicht voor. Waarna het tijd was om een punt achter haar stadsdichterschap te zetten. Paul de Rook, wethouder van cultuur, bedankte haar heel erg hartelijke namens de gemeente en de eerste exemplaren van haar debuutbundel Ik zag een man met een bos bloemen naar de Nieuwstad gaan gingen naar Rolien Scheffer als coördinator van het stadsdichtersgebeuren en naar de wethouder.

Na de pauze en na een optreden van Antjie Krog was het tijd voor de bekendmaking van de nieuwe stadsdichter van Groningen. Het is Renée Luth geworden.



Renée Luth is de negende stadsdichter van Groningen en de zevende daarvan die poëzie bij Uitgeverij Passage heeft gepubliceerd. We waren al met Renée in overleg voor een derde bundel, die plannen gaan we nu mooi inpassen.

Van Renée Luth verscheen in 2011 de bundel Pingpongtong (bijna uitverkocht) en in 2016 Preparaat (verkrijgbaar voor een aantrekkelijk prijsje).

Lees ook vooral het juryrapport op de site van SLAG. Daar later ook meer over de gedenkwaardige poëzieavond