De recensie:
Herman Sandman schreef een boek
over een echte kwajongen: Mangup
Milko (Djurovski). Mooi...!
Al vroeg kreeg hij van z’n dorpsgenoten
zijn bijnaam: Mangup Milko. Kwajongen
Milko. Dat is hij altijd gebleven.
De voetballer groeide op in een
klein Macedonisch dorp, knokte zich
met broer Bosko tussen lijmsnuivende
leeftijdgenoten naar het eerste van Rode
Ster Belgrado, en kwam in 1990 bij
FC Groningen terecht. Hij haalde toen
vanwege zijn gedrag zo’n zes keer per
week de krant. Dat ging meestal niet
over voetbal.
Hij rookte, dronk, gokte, was een vrouwenliefhebber,
werd in verband gebracht
met afpersing en goudsmokkel,
stond vaker wel dan niet met de handen
in de zij in het veld, maar kon fantastisch
voetballen. Van Volkskrantjournalist
Paul Onkenhout kreeg hij de
bijnaam ‘De Rookmagiër’. Djurovski
introduceerde de maillot op de winderige
velden van Groningen.
In Mangup Milko vertelt Herman
Sandman over zijn persoonlijke speurtocht
naar deze voetballer ooit in Groningse
dienst. Met de Servische tolk
Zora Duvnjak duikt hij in zijn levensgeschiedenis
en ontdekt dat het talent,
anders dan zijn slordig voorkomen doet
vermoeden, hem niet is komen aanwaaien.
Vader Cvetko drilde zijn
zoons, omdat hij een droom had. Ze
zouden ooit het rood-wit van Rode Ster
dragen, evenals het blauw van – toen
nog – Joegoslavië. Sandman reist ook
zelf naar Belgrado. Maar al wie daar is,
geen Djurovski. Zijn broer neemt de
honneurs waar, praat honderduit,
brengt hem in contact met oud-spelers
en trainers en Ana Bekuta, de Servische
Barbra Streisand. De speurtocht
levert een buitengewoon leesbare en
innemende voetbalbiografie op.
“…De grillige Joegoslaaf bleek echter
weer eens de revolverheld zonder munitie…”
(blz 133, red).
Waardering: 4 ballen
Van kwajongen tot cultheld tot mysterie:
het is allemaal van toepassing op
Milko. Dit boek is een aanrader
Geen opmerkingen:
Een reactie posten