Juryrapport Hogelandlopers

Afgelopen weekend is de prijs voor het Beste Groninger Boek 2015 (fictie) toegekend aan de in Drenthe spelende roman Vertrouwd voordelig van de Groningse schrijver Peter Middendorp.

Mooi bij de prijsuitreiking was het fantastisch en zorgvuldig geformuleerde juryrapport. Alle genomineerden werden zo nog even fraai in het zonnetje gezet. We citeren er daarom graag even uit.

Het juryrapport over Hogelandlopers, novelle van Ruth Koops van't Jagt & Lieke van den Krommenacker:

Ruth Koops van ’t Jagt en Lieke van den Krommenakker: Hogelandlopers 

De ondertitel van dit werk luidt: Novelle. Volgens de novelle-traditie gaat het dus om een compact verhaal rond (zoals Goethe zei) een ‘ongehoord voorval’. En dat blijkt ook geheel te kloppen. Het is een soort mini-roman in 40 korte tot zeer korte hoofdstukjes. De handeling draait geheel rond dat ene zeer ongehoorde voorval dat we hier niet zullen verklappen. Er is een echtpaar, een vriend, een kind. En die raken door die gebeurtenis allemaal op drift. Op drift op het Groninger Hogeland. Het uiteindelijke doel van de auteurs is een hoorspel waarin dat Groninger Hogeland ook voelbaar en hoorbaar een rol speelt. Dat is in deze novelle regelmatig al gelukt. Zowel de strenge weidsheid als ook de eenzame verlatenheid van het Groninger landschap dat hier wordt beschreven ondersteunt het verhaal van verlangen en wanhoop.

De auteurs ontvingen voor het hoorspel idee een Hendrik de Vries stipendium. Maar eerst kwam er dus deze tekst. Door de korte hoofdstukjes krijgt het verhaal het tempo van snelle filmscenes en blijft zo tot het einde boeien. De spanning wordt door de zoektocht – met schatkaart! – en door de langzame onthulling van de dramatische kern van het verhaal steeds verder opgevoerd. Maar hier heeft de stijl van vertellen de jury ook enigszins in verwarring gebracht. Sommige elementen van de plot zijn zo toevallig of dermate dramatisch, sommige formuleringen zitten zo dicht tegen het gevoelige cliché aan dat het wellicht ook mogelijk is de tekst als een ironisch literair spel te lezen, als een tongue-in-cheek camp-achtig spel met literaire vormen van dramatisering. De jury was hier wat onzeker over. De lezer moge zelf oordelen!