We berichtten het vorig jaar al: Uitgeverij Passage heeft haar poëziefonds nieuw leven ingeblazen. In dit fonds is ruimte voor nieuwe (on)bekenden en oudgedienden. Inmiddels zijn er drie titels verschenen en zeer positief besproken. De vierde titel in de serie is ruimschoots op weg:
Over ‘Demarcaties’:
De jongste ‘telg’ in het poëziefonds wordt Demarcaties. Demarcaties verhaalt over de slagschaduw van bestaande en bedachte grenzen. De parade die voorbijkomt is kleurrijk en talloos: zuigelingen, kroondragers, vrouwen die rijstkorrels invlechten, mannen die schaamteloos ruimtes claimen, schijnbaar verloren wezen, wapenbroeders en lenteliefdes. In deze bundel blijft geen kantlijn onopgemerkt; wat zich ophoudt in de marge zal eindelijk voor het voetlicht treden.
Demarcaties verschijnt op woensdag 14 mei.
Over ‘Waar iemand woont’:
Als dichter is Richard Nobbe uniek in zijn invalshoeken, hij is authentiek en volgens Kasper Peters op de achterflap: ‘niet te remmen in zijn volzee van gedichten’. De spreektaalpoëzie bevat vele beelden die soms dicht en ver in elkaar schuiven. Richard Nobbe brengt een lyrisch amalgaam van talen en ideeën. Hij maakt zaken verteerbaar die voorheen minder bespreekbaar waren. Het lyrische kwetsbare is een grote sterkte in Waar iemand woont. Wanneer de dichter dicht bij zichzelf blijft, spreekt hij sterk vanuit de poëzie.
- Tom Veys, Meander Magazine
Het komt nooit meer goed in deze bundel. Dat is de kracht van deze gedichten. De taal die herhaalt, profetisch wil zijn, bewust wil maken, die taal bezwijkt onder zijn eigen gewicht. Een spiegel ook waarin onze eigen chaotische tijd glashelder wordt.
- Albertina Soepboer, Dagblad van het Noorden
Over ‘Ritornel’:
Ritornel van Willem Jan van Wijk is een bijzondere bundel. Deze gedichten laten je nadenken en voelen over wat een herinnering is, over hoe dingen terugkeren in je leven en welke betekenis dat kan hebben. Taal op zijn scherpst.
- Albertina Soepboer, Dagblad van het Noorden
De lezer wordt uitgedaagd om in de gedichten van Van Wijk naar de kern op zoek te gaan en door zijn associaties het zwijgen te doorbreken. Niet alles valt immers zomaar te benoemen, laat staan te begrijpen, zoals het leven in een dorp of hoe het voelt om ouder te worden. Er valt heerlijk veel te denken en te nuanceren bij het lezen van Ritornel.
- Paul Demets, Awater
Over ‘Mijn dochter draagt een steen’:
Ze raakt een pijnlijke snaar. Haar hele bundel gaat in tegen het web van aannames in de literaire wereld […]. Mijn dochter draagt een steen belichaamt deze boodschap op concrete en zacht rebelse wijze.
- Nora van Arkel, Awater
Zielstra heeft met Mijn dochter draagt een steen iets gemaakt dat blijft staan en intrigeren. Dit zijn gedichten zonder grote woorden, zonder oplossingen. Ze geeft doorkijkjes in het leven die niet loslaten, al was het maar omdat ze pijn en ontroering onnavolgbaar beschrijft. Het is te hopen dat Zielstra haar prachtige zoektocht naar wie ben ik met de pen voortzet.
- Albertina Soepboer, Dagblad van het Noorden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten