Bericht van De Literaire Hemel:
Vrijdag 10 maart is Michiel van Kempen te gast in café De Amer in Amen. Hij is de biograaf van de Surinaamse Albert Helman (1903-1996) die zo’n 130 boeken publiceerde, waaronder De stille plantage over kolonisatie. De roman haalde 25 drukken. Helman was behalve literator ook politicus, diplomaat en musicus. Hij produceerde in eenzelfde tempo boeken en andere geschriften, als dat hij vrienden vergaarde en vrouwen versleet. Sacha Landkroon won in 2015 het Hendrik de Vriesstipendium en debuteert nu met Terra Incognita. In de dichtbundel toont hij zich een poëtische ontdekkingsreiziger. Zijn eigen ontwikkeling tot volwassen individu beschrijft hij als een denkbeeldige queeste door verschillende werelden. Wat hebben een straatjongetje uit Uruguay en een aanslag op de Miljonair Fair met elkaar te maken? Daar wordt duidelijk in de nieuwe roman Vrije radicalen van Carolina Trujillo. Albert Haar en Annette Timmer interviewen de drie schrijvers over hun recente werk.
Albert Helman begon als componist onder zijn burgernaam Lou Lichtveld. Vervolgens schreef hij onder pseudoniem literaire klassiekers, als de roman De stille plantage (1931) en De laaiende stilte (1953), bekroond met de Vijverbergprijs. Maar hij publiceerde ook poëzie, theater, essays, biografieën, journalistiek werk en hij schreef historische werken. Hij verdiepte zich in de theologie, filosofie en wiskunde en kreeg een eredoctoraat in de taalkunde. Als diplomaat sprak hij de Verenigde Naties toe. Hij was bevriend met Marsman en Slauerhoff en de groten der aarde kruisten zijn levenspad. Michiel van Kempen, bijzonder hoogleraar West-Indische Letteren, werkte tien jaar aan de biografie Rusteloos en overal: ‘In dat lange leven van Helman kom je zowat alles tegen wat er echt toe deed in de twintigste eeuw. Dat is werkelijk ongelooflijk.’
Sacha Landkroon uit Eelde was van 2009-2010 huisdichter van de Rijksuniversiteit Groningen, daarna voordrager van De Dichtclub in Groningen. December vorig jaar verscheen zijn debuutbundel Terra Incognita. Hierin verkent hij de grenzen van zijn eigen wereldbeeld. Alles in de bundel gaat over situaties die hij zelf heeft meegemaakt, maar hij heeft de beelden naar andere tijden en ruimtes getrokken, zodat het universele gevoelens zouden worden. Stef Bos schreef in het nawoord:‘Spiegel van de werkelijkheid en de werkelijkheid zelf/ in een kamer/ van woorden’.
Carolina Trujillo is geboren in Montevideo maar woont al jaren in Amsterdam. Ze studeerde af aan de Filmacademie en debuteerde in 2002 met de roman De bastaard van Mal Abrigo, die bekroond werd met de Marten Toonder/Geertjan Lubberhuizenprijs. Met De terugkeer van Lupe García (2009) stond ze op de shortlist van de AKO Literatuurprijs en won ze de BNG Nieuwe Literatuurprijs. De zangbreker (2014) haalde de longlist van de Libris Literatuur Prijs. In haar nieuwe roman Vrije radicalen vertelt de Uruguayaan Jaime Castro, die als jongen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten