Het is met z'n ruim 500 pagina's zo dik, dat er zelfs een gedicht op de rug past.
Nu, bijna vijf jaar later, heeft Ezra de Haan er een behoorlijk lovende recensie over gemaakt. Tenminste als Ten Haafs gedichten je doen denken aan Jan Cremer en Jan Wolkers, dan ben je er wel behoorlijk enthousiast over. We zeggen dan ook dat je die bespreking vooral even moet lezen op Literatuurplein.
Nieuw literair werk van Karel ten Haaf wordt overigens dit najaar verwacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten