De ondraaglijke lichtheid van grammaticafouten

Je hebt goede docenten en slechte. Slechte klagen steen en been over de fouten die leerlingen maken. De docentenkamer, verjaardagsfeestje en tegenwoordig zelfs facebook zijn podia voor hun geklaag. 'Ze' (de leerlingen dus) kunnen niet rekenen / lezen / leren, ze snappen niks en alles wat je doet is hopeloos.

Gelukkig zijn er ook goede docenten. 'Fouten zijn vreselijk, en fouten zijn leuk. De rechtgeaarde schoolmeester heeft daar tegenstrijdige gevoelens over. Fouten blijven maar komen, en daar kun je heel moe van worden. Maar tegelijk moet je en wil je er wat tegen doen. Daar word je tenslotte voor betaald. En misschien wil je je leerlingen nog iets leren ook.'

Dat is het begin van een van de colums* over de didactiek van het Duits die Erik Kwakernaak schreef voor Levende Talen Magazine. 35 van de columns zijn nu verzameld in Vreemd gedoe:

Het citaat zet de toon voor dit boek. Kwakernaak onderzoekt hierin waarom er zoveel mis gaat met het leren van Duits. Het lijkt wel of Nederlanders sommige dingen gewoon niet kunnen snappen. En trouwens: die Duitsers doen het ok al niet goed. En wat dacht je dan van de moeilijkheidsgraad van het Engels? Geheel vanuit de paktijk beschrijft Kwakernaak de meest uiteenlopende problemen. Hij beschikt daarbij over een gezonde dosis humor en heeft een uitgebreide verzameling prachtige voorbeelden.

Vreemd gedoe is zo een aanstekelijk boek geworden. Voor leraren Duits, vakdidactici, maar zeker ook voor iedereen die zich verwondert over het mooie verschijnsel van taal. Zoals de voorzitter van het sectie bestuur Duits van Levende Talen al in het nawoord schrijft, de lectuur van dit boek zorgt voor genoeglijke en leerzame uren. En dat voor maar vijftien euro.
Deze bundeling komt uit aan de vooravond van de Dag van de Duitse taal. Die is komende donderdag.

* titel van die column: De ondraaglijke lichtheid van grammaticafouten