Wat je echter wel niet kunt bespreken tijdens zo'n treinreis... Wat dat betreft was het bezoek van Herman Sandman, Meindert Talma en hun uitgever aan Manuscripta alleen al de moeite waard. Ook verder wisten Sandman en Talma een bij het gehoor in de smaak vallend verhaal neer te zetten. We hebben wat foto's.
Nog maar net op het Museumplein aangekomen werd Meindert door de NTR-televisie geïnterviewd. Gelukkig had hij zijn orgel bij zich, kon hij ook nog iets opvallends laten horen.
Ineens hoorden we nog meer bekende muziek op de Uitmarkt: Dame Flux speelde er.
Herman Sandman en Meindert Talma werden geïnterviewd door Leon Verdonschot. De derde schrijver van dit blokje optredens was Elmer Schönberger, een erudiete kenner van klassieke muziek. Maar hij sneeuwde wel een beetje onder in het verbale geweld en de Noordelijke humor van de twee anderen.
Bedoeling van Manuscripta is dat schrijvers is vertellen over hun binnenkort te verschijnen boek. Voor Meindert Talma een mooie gelegenheid om daarnaast ook nog een liedje uit zijn over een maand te verschijnen Kelderkoorts te zingen.
Daarna hadden we nog een aangename nazit (het eigenlijk toepasselijker woord 'nasta' bestaat niet) met speciaal op de Groningers afgekomen publiek, een enkele aanwezige journalist en wat boekenvakkers. De zon scheen en er was bier; de stemming zat er weer goed in.
Ons bezoek aan Manuscripta was op deze manier wel geslaagd. Wat niet wil zeggen dat Manuscripta geslaagd is, en deze aflevering ook al niet. Het festijn hinkt nog steeds op twee gedachten: een publieksevenement aan een kant en een ontmoetingsplek voor professionals aan de andere kant. Als Manuscripta de afgelopen jaren jaren iets heeft aangetoond is dat professionals niet naar een publieksbeurs komen. Er is dus dringend behoeft aan een nieuwe invulling. Ik ben als uitgever ook wel iets betrokken bij discussie daarover, en die stemt niet vrolijk. Aan de ideeën bij de CPNB ligt het niet. Maar zolang boekhandelaars tegenhouden dat uitgevers hun eigen boeken mogen verkopen en Amsterdamse uitgevers weigeren serieus naar opties buiten Amsterdam te kijken, blijft een geslaagde boekenbeurs voor een groot publiek een utopie in Nederland. Dringend nodig is natuurlijk wel een ontmoetingspunt voor professionals in en rond het boekenvak, zeg maar een soort Vers voor de Pers. Alle serieuze uitgevers tonen dan hun plannen, journalisten, organisatoren en andere professionele belangstellende kunnen daar dan kennis mee maken. Maar dat vinden veel collega-uitgevers toch niet zo nodig. 'Iedereen heeft toch al z'n eigen perscontacten', klinkt het dan. Elk vak heeft z'n vakbeurzen, het boekenvak denkt zonder te kunnen. Zeg me waarom ik dit nou niet snap...
UPDATE:
Lees ook de column van Herman Sandman over onze tripje. Het vertelt het in elk geval veel gevatter in Amsterdam voldeed aan mijn verwachtingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten