Laat ik ze ook eens verder tippen en dan begin ik maar even onderaan, want dan hebben we het 'ergste' alvast gehad. Want ik heb me voorgenomen niet meer jaloers te worden op boeken die collega's uitgeven, maar bij dit jubileumboek over het 175-jarige bestaan van Nijgh & Van Ditmar kun je gewoon niet anders. Maar het is ook wel een veilig soort jaloezie, want een ding weet ik zeker: het 175-jarig bestaan van mijn eigen uitgeverij zal ik nooit meemaken. Dit is een prachtig en eenbiedwaardig bladerboek, boordevol 175 jaar aan omslagen en met in spaarzame tekst trefzeker de geschiedenis van de uitgeverij uiteengezet. Wat heeft Nijgh & Van Ditman toch een prachtige series uitgebracht. Met zo'n boek kan ik uren doorbrengen en genieten, ook al vanwege de vele literaire citaten die zijn opgenomen.
Boeken horen mooi te zijn en de keuze voor een goed letertype is daarbij essentieel. In Precies mijn type vertelt Simon Garfield heel veel over geschiedenis en gebruik van letters. Van het moeizame handsnijden van afzonderlijke letters, tot de computerprogramma's die de leek in staat stellen nu zelf een lettertype te ontwerpen. Letters zijn alles in zijn leven. Hij gaat zelfs zo ver het succes van Obama en the Beatles (deels) toe te schrijven aan het goede lettertype dat zij gebruikten. Maakt niet uit: hij vertelt de leukste anecdotes die met letters te maken hebben. Nadeel: het boek is wel erg Engels georiënteerd en heeft daardoor nogal wat voorbeelden die voor een Nederlander wat minder tot de verbeelding spreken.
Dit is een boek van Podium, een collega-uitgever die ook al jubileert (15 jaar). Podium-baas Joos Nijsen schreef een zeer leesbaar boek over ons vak. Het beroep van literair uitgever is door vele misverstanden omgeven, zo ontdek ik ook zelf wel tijdens mijn lezingen voor plattelandsvrouwen, studenten Nederlands of aankomende bibliothecarissen. In het ABC van de literaire uitgeverij vertelt Nijsen hoe de literaire wereld in elkaar zit. Voor mij bevatte het boek natuurlijk nauwelijks nieuws, het is ook jammer dat Nijsen zich meer op de ecyclopedie en wat te weinig op zijn eigen ervaring heeft gebasserd, maar lezenswaardig is het zeker. En het is waarschijnlijk voor velen een grote eye-opener.
Taal- en stijlfouten: laten we daar elkaar maar niet te veel de maat in nemen. Want o o, wat maakt (bijna) iedereen toch een domme fouten.Schrijfstijl is zo'n handig voorbeeldenboek. Deze uitgave is al wat ouder, maar onverminderd actueel. Het zal zeker een plaats op de uitgeverij vinden, al is snel iets opzoeken zo op het eerste gezicht wat lastig.
En dan is er de Literaire wandeling Groningen, een schitterend boekwerk over wat er allemaal literair in Groningen (én Haren) te bewandelen is. Er blijken maar liefst vijf wandelroutes nodig om alles te beschrijven (en dan nog is dat niet alles), routes die overigens ook zeer vermakelijk zijn om vanuit de luie stoel te lezen. Dat komt door de zwierige toon die Roos Custers en Nick ter Wal hanteren, terwijl ze zich ondertussen zeer serieus van hun taak bewust zijn. Ze willen veel vertellen, geven heerlijke citaten en voldoende fotomateriaal. Als bij een echte rondleiding krijgt de wandelaar geen tijd poëtisch of anderzins peinzend te vertoeven, want - hup - we moeten verder. Het geeft het boek een aangename vaart.
Een regelrechtige aanrader dus, deze wandeling. Natuurlijk maken de auteurs hun eigen keuzes, soms worden bepaalde auteurs er wel wat met de haren bijgesleept, maar de stemming blijft goed. Het boek is een mooie aanvulling op het ook al zeer leesbare Arcadia der Poëten; ook deze wandelgids laat maar weer eens zien dat Groningen een bijzonder literaire stad is. Enige nadeel: er staan toch nog wel wat onvolkomenheden in de wandelgids. Dus - hup - naar een tweede druk en dan die foutjes er ook nog even uithalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten